Kuching, dag 4

Vandaag wordt ons tijd schema bepaald door het Oran-Oetang reservaat, dat betekent dat we om 8 uur in de bus moeten zitten. Ondertussen weten we waar we die kunnen vinden, down-town Kuching heeft na 3 dagen geen geheimen meer voor ons. Voor de deur worden we afgezet, we zijn er echter nog niet, de voederplekken liggen diep in het oerwoud , daar moeten we nog heen wandelen ( 20-30 min).

Voordat we het laatste stukje lopen, krijgen we uitleg van de Ranger......ondertussen zijn er bus- en auto ladingen mensen gearriveerd... ruim 100 man!! 1 van de tips die gegeven worden is om zo stil mogelijk te blijven... Yeah right, 100+ man incl kids van 0,5-65 jr....ssssssssssssssst!!!!

We worden nog even gewaarschuwd, dit is geen dierentuin, de dieren leven vrij in het oerwoud en hoeven dus niet te komen, of niet op het moment dat wij dat wij dat willen of op de plek die voor ons goed uitkomt......of we dus iets gaan zien.........???

Aangekomen bij 1 van de 3 voederplekken voelen we ons klein en nederig, een kolossaal oerwoud met bomen die tot in de wolken reiken...... .... het is niet moeilijk om stil te zijn bij zoveel natuurpracht. Na 10 minuten wachten horen we geritsel en zien we takken heen en weer bewegen..........

De rest is geschiedenis. Wij hadden de eer om 2 ervaren moeders met jong te mogen aanschouwen. Slingerend van top tot top en handig gebruik makend van de touwen die zijn opgehangen verschijnt eerst het eerste vrouwtje, iedereen is muisstil (behalve en klikken zoeken van alle elektronica die berg op is gesjouwd). Op het moment dat zij uit de beschutting van de bomen komt en zich al slingerend omdraait, gaat er een "aaaaaaaaaaaw" door de menigte.........vastgeplakt aan haar buik hangt een 1 jarige jong. Deze blijkt later vooral het eten van de moeder af te pakken en al net zo handig te zijn in de bomen. Na 15 minuten komt er van de ander kant geluid, iedereen draait zich om, moeder en kind worden even vergeten. Een iets ouder wijfje met een iets ouder jong laten zich ook verleiden door de bananen, kokosnoten en andere fruit. Ook zij komt lui aan geslingerd met haar jong tegen haar buik geplakt. Zo worden vandaag we getrakteerd op 2 moeders met jong. Onder de indruk en bijna vereerd lopen we zacht fluisterend terug, dit zie je dus nooit meer!!! Alleen op Borneo en op Sumatra komen deze dieren nog voor in het wild.

Aangekomen bij het bezoekerscentrum zoeken we namen op van de 2 moeders en kids. Daar zien we ook de foto's die het publiek er aan moet herinneren dat we met wilde dieren te maken hebben, dat je dus weg moet lopen als er eentje in de buurt komt en dat die tas echt niet zo belangrijk is..... Bij de foto's van "oorlogswonden" herken ik de ranger. Ik spreek hem aan en vraag of hij dat is en hoe dat is gebeurd. Aan zijn ogen en gezicht zie ik dat hij ergens best trots is op de het grote litteken op zijn been. Als ik hem daarna vraag, zegt hij dat hij het idd ziet als een bewijs/certificaat van het feit dat met deze geweldige dieren mag werken.

Onze bus staat netjes op tijd te wachten en brengt ons weer tijdig terug naar Kuching. De dag is nog jong, dus besluiten we het openbare zwembad van Kuching met een bezoek te vereren. We hebben in die kleine week dat we in Maleisië zijn nog helemaal niet gezwommen, dan maar zo!